Incontinentie is het ongewild verliezen van urine, waarbij dit voor hygiënische en sociale problemen zorgt. Hoeveel of hoe vaak er urine wordt verloren, is niet doorslaggevend. Want iedereen ervaart dit weer anders.
If you wish to view the page on your phone or tablet, then the steps below may not work. Please switch to a desktop computer to translate this website. For translating the text, please follow this instruction:
1. Select the text you want to translate.
2. Choose ‘Vertalen’.
3. Select the language you prefer.
4. You can read and/or listen to the translated text (by Google).
Bij stressincontinentie verliest u urine bij inspanning. U kunt uw niet goed ophouden als u moet hoesten, lachen, bukken, tillen, etc. U verliest urine zonder dat u aandrang voelt.
Met een urodynamisch onderzoek kan de uroloog onderzoeken wat de oorzaak is van plasklachten zoals moeilijk kunnen plassen (obstructie) of ongewild urineverlies (incontinentie).
In het plasdagboek schrijft u op wanneer u naar het toilet gaat en hoeveel u dan plast. Ook noteert u het als u per ongeluk (dus ongewenst) urineverlies heeft gehad en wat u op dat moment deed. Verder schrijft u op wanneer, hoeveel en wat u drinkt. Lees ook de instructie bovenaan de lijst.
Behandelingen
Behandelingsmogelijkheden voor stressincontinentie zijn:
Het gebruik van incontinentiemateriaal.
Fysiotherapie: bekkenbodem-oefeningen. Hierbij wordt aangeleerd om de bekkenbodemspieren beter te gebruiken.
De diagnose 'stressincontinentie' wordt gesteld naar aanleiding van de klachten die u heeft en een lichamelijk onderzoek. Hiernaast kan aanvullend onderzoek worden verricht. Dit bestaat uit:
Een gesprek met de uroloog, de assistent of physician assistant (de anamnese).
Urineonderzoek. Er wordt onderzocht of er wel/geen sprake is van een urineweginfectie.
Urodynamisch onderzoek (UDO). Dit is een drukmeetonderzoek van de blaas; een onderzoek naar de functie van de blaas en het afsluitmechanisme. Over dit onderzoek is een aparte folder beschikbaar.
Cystoscopie. Dit is een onderzoek waarbij in de blaas wordt gekeken. Dan vindt meestal ook een lichamelijk onderzoek plaats. Over de cystoscopie bestaat een aparte folder.
Het bijhouden van een mictielijst (=plaslijst). Hierop houdt u bij wanneer en hoeveel u plast.
Incontinentie is geen levensbedreigende aandoening. Maar het ongewild nat zijn en ook de onaangename geur zorgen voor veel ongemak en kunnen de kwaliteit van leven verminderen. Pijn hoort niet bij incontinentie. Een behandeling hoeft niet altijd noodzakelijk te zijn, maar kan de klachten vaak wel aanmerkelijk verminderen.
Voor de behandeling van urine-incontinentie zijn het type incontinentie, de ernst van de incontinentie en de leeftijd van belang. Of er wordt gekozen voor een behandeling hangt vooral af van de ernst van de incontinentie. De ernst kan worden uitgedrukt als:
de frequentie waarmee incontinentie optreedt (dagelijks, wekelijks, maandelijks);
de hoeveelheid urineverlies;
het aantal incontinentieverbanden dat wordt gebruikt.
Voor welke behandeling wordt gekozen hangt af vooral af van de ernst van de incontinentie en de mate waarin de incontinentie het dagelijks bestaan beïnvloedt.
Het specialisme Urologie richt zich op afwijkingen aan de urinewegen en geslachtsorganen. De uroloog behandelt aandoeningen aan de nieren, bijnieren, urineleiders, blaas, urinebuis, penis, scrotum en de prostaat.
