Behandelingen op de couveuseafdeling

Als uw kind last heeft van vast zittend slijm of snotterig is, druppelen we regelmatig een beetje zoutoplossing in het neusje. Dit doen we om het slijm zacht te houden. Uw kind kan het slijm doorslikken of het komt er met niezen uit. Soms heeft uw kind zo veel last van dat we het neusje gaan uitzuigen. Dit gebeurt met een zachte tendernose die vast zit aan een zuigslang. Deze zuigt het slijm uit de neus of mondholte. Hierdoor kan uw kind weer vrij ademen.

Er is een aantal mogelijkheden dat uw kindje kan helpen de ademhaling makkelijker te maken.

NCPAP

NCPAP is de manier om met extra druk, lucht en/of zuurstof te geven via de neus. Dit wordt zo geregeld, dat bij inademen een hogere druk wordt gegeven. Hierdoor blijft de spanning in dit gebied én in de longen constant en kan uw kind beter ademhalen.

We plaatsen hiervoor een zacht flexibel kapje over het neusje. Dit wisselen we af met een kapje dat alleen tegen de neusgaten zit. Met het afwisselen voorkomen we drukplekken op het neusje. Uw kind krijgt hiervoor een speciaal mutsje op met bandjes waardoor dit goed op zijn plaats blijft zitten.

High-flow

Via de high-flow krijgt uw kindje vochtige en verwarmde lucht eventueel gemengd met zuurstof toegediend. Dit gebeurt met een hoge flow-druk, dit kan zijn vanaf 1 L waterdruk tot 6 L per minuut. Hierdoor vermindert de ademarbeid. Uw kind krijgt hierbij flexibele zachte 'sprietjes' in de neus die via een slangetje vastgemaakt worden op de wangen.

Low-flow

Via de low-flow krijgt uw kindje vochtige en verwarmde lucht eventueel gemengd met zuurstof toegediend. Dit gebeurt met een lage flow-druk, dit kan zijn vanaf 0,1 L waterdruk tot 1 L waterdruk per minuut. Hierdoor vermindert de ademarbeid. 

Uw kind krijgt hierbij flexibele zachte 'sprietjes' in de neus die via een slangetje vastgemaakt worden op de wangen.

De arts bepaalt of uw kindje aan de monitor en\of saturatie bewaking gaat.

Bij de monitor bewaking willen wij graag het hartritme én ademhaling van uw kind observeren. Hierbij gebruiken we drie gekleurde plakkertje met elektroden. Dit plakken we op de borst van uw kind.

• De ademhaling wordt aangegeven met een wit getal en een curve.
• Het hartritme wordt aangegeven met een groen getal en een ECG beeld.
• Het zuurstof gehalte in het bloed (saturatie), wordt gemeten door een sensor met een rood lampje. Deze sensor wordt vastgemaakt met een zacht bandje aan het voetje of het handje. De saturatie wordt aangegeven met een blauw getal en een curve.
• Daarnaast kunnen we ook een bloeddruk meten de bloeddruk. Dit staat aangegeven met een rood getal. Maar dit meten we niet standaard.

Als de monitor een alarm geeft, kunnen de verpleegkundigen dit zien op het scherm van de monitor op de kamer. Maar ook op een algemeen scherm bij de balie op de gang en bij één van de andere monitoren die in gebruik zijn. De verpleegkundige krijgt een hoorbare melding op de telefoon. Daarop is te zien bij wie het alarm afgaat en wat voor soort alarm het is. Dit geldt ook voor het alarm van de infuuspomp en de bel. Afhankelijk van het soort alarm reageert de verpleegkundige meteen of kan het alarm op afstand afzetten. Vertrouwt u het niet, dan kunt u altijd bellen.

Het kan zijn dat uw kind medicijnen nodig heeft. De arts spreekt dit af tijdens de visite of als de gezondheidssituatie van uw kind verandert. De arts of verpleegkundige vertelt u waarom en waarvoor uw kind de medicijnen krijgt en wat de eventuele bijwerkingen zijn.

Veel voorkomende medicijnen zijn:

• Antibiotica, medicijnen tegen bacteriële infecties.
• Coffeïne, medicijn dat het ademhalingscentrum in de hersenen stimuleert. Dit helpt uw kindje om door te blijven ademen.
• Ferrofumaraat, dit is een ijzersuppletie. Dit is nodig voor het aanmaken van rode bloedlichaampjes.
• Paracetamol.
• Sucrose, is een soort suikeroplossing die gegeven wordt bij pijnlijke behandelingen. Het werkt pijnstillend.
• Vitamine D, is een vitamine om de botten sterker te maken.  Het advies van de gezondheidsraad is om dit aan alle kinderen tot 4 jaar te geven.
• Vitamine K, zorgt voor een goed bloedstolling. Elk kind krijgt dit direct na de geboorte om de kans op inwendige bloedingen te verkleinen. Het advies van de gezondheidsraad is om dit aan alle kinderen die borstvoeding krijgen te even tot ze 12 weken oud zijn.

Veel pasgeboren kinderen zien geel na de geboorte. Dit gebeurt vaak tussen de 2e en de 7e dag. Dit geel zien ontstaat doordat er teveel rode bloedcellen in het bloed van het kind bevinden. Het lichaam breekt deze grote aantallen rode bloedcellen af. Bij deze afbraak ontstaat een stof genaamd bilirubine. We kunnen het lichaam helpen met de afbraak van verhoogd bilirubine. Dit gebeurt met behulp van de fototherapielamp.

Wisseltransfusie

Heeft uw kind fototherapie en wordt de stapeling van het afvalstof bilirubine toch te hoog? Dan kan de arts besluiten om uw kind een wisseltransfusie te geven. Dit betekent dat een deel van het bloed wordt gewisseld. Via een infuus of een centraal veneuze katheter wordt er bij uw kind bloed afgenomen en wordt er langzaam weer nieuw bloed van een donor teruggegeven. Dit zorgt ervoor dat het bloed met hoge hoeveelheid afvalstoffen, wordt verdund met nieuw bloed zonder afvalstoffen.

Fototherapie thuis

Wanneer uw kind fototherapie moet krijgen omdat de bilirubinewaarde te hoog is, kan de fototherapie soms ook thuis gebeuren. Uw kindje ligt dan, net als in het ziekenhuis, in een lichtgevend slaapzakje. 

Voordat uw kind naar huis gaat krijgt u uitleg hoe het werkt. Meer informatie? Bekijk Geelzucht bij pasgeborenen en het instructiefilmpje. 

Transcutane bilimeter

De transcutane bilimeter is een apparaat dat wordt gebruikt voor pasgeborenen in hun eerste week die geel zien en daarom worden verdacht van neonatale hyperbilirubinemie. Het kan ook worden gebruikt bij te vroeg geboren baby's en baby's met een laag geboortegewicht. We gebruiken dit apparaat voor metingen bij pasgeborenen die nog niet eerder onder fototherapie hebben gelegen en na 24 uur geel gaan zien.

De meting wordt gedaan door het apparaat zachtjes op het voorhoofd van uw baby te drukken. Het apparaat geeft een flits en dit wordt drie keer herhaald. Uit deze 3 metingen komt een gemiddelde waarde. Dit helpt ons te bepalen of uw baby fototherapie nodig heeft."

Veel prematuren hebben te weinig rode bloedcellen. Rode bloedcellen verplaatsen zuurstof binnen het lichaam naar de diverse organen. Door een bloedtest kunnen we meten of uw kind te weinig rode bloedcellen heeft. Deze tests kunnen de ernst van de anemie (bloedarmoede)en de aanmaak van nieuwe rode bloedcellen aantonen.

Premature kinderen kunnen anemie krijgen door een aantal redenen. In de eerste weken na de geboorte kunnen kinderen nog geen nieuwe rode bloedcellen aanmaken. De levensduur van de rode bloedlichaampjes is ook lager bij de kinderen dan bij een volwassen persoon. Doordat we regelmatig bloed moeten afnemen voor de laboratorium onderzoeken, is het moeilijk om rode bloedlichaampjes op peil te houden. Daarom kunnen premature kinderen, zeker als ze minder dan 1000 gram wegen, een bloedtransfusie krijgen. Hiermee brengen we de rode bloedcellen op peil of kunnen we het peil verhogen. We noemen dit een erythrocytentransfusie. Een bloedtransfusie wordt altijd met donorbloed gedaan. Het is niet mogelijk hier uw eigen bloed voor te gebruiken.

Het maag-darm stelsel van uw kind kan nog niet helemaal goed voedsel verwerken. Daarom heeft uw kind de eerste tijd een infuus. Via het infuus krijgt uw kind vocht en voedingstoffen als uw kind nog te weinig voeding binnenkrijgt. Via het infuus krijgt uw kind ook medicijnen.

De kinderarts of verpleegkundige brengt het infuus in een klein bloedvat van een arm of een been. Het wordt ingebracht met een klein naaldje. Dit naaldje gaat er meteen weer uit. Wat achterblijft is een dun flexibel rietje. Het infuus wordt vastgeplakt met een pleister en vaak gaat er een spalkje omheen.

Infuuspomp

Het infuus zit aangesloten op een infuuspomp. De alarmen van deze pomp krijgt de verpleegkundige door op de pieper. U hoeft hiervoor niet te bellen.

Centraal veneuze katheter

Een perifeer centraal katheter of 'een lange lijn'wordt vaak ingebracht als het duidelijk is dat er voor langere tijd een infuus nodig is of een gewoon infuus niet lukt. Het is een infuus dat in een grotere ader zit en ook dieper gaat. Het voordeel is dat deze langer blijft zitten. Meestal wordt deze katheter in de arm ingebracht.

Navelvenelijn

Ook is het mogelijk om vlak na de geboorte een navelvenelijn in te brengen. Dit is vergelijkbaar met een lange lijn alleen wordt deze in de navelstreng(stomp) ingebracht. De navelvenelijn blijft maximaal 7 dagen zitten.

Uw kind kan een bacterie of een virus bij zich dragen dat besmettelijk is voor andere kinderen op de afdeling.
Uw kindje wordt dan verpleegd in isolatie. Dit betekent dat uw kind op een kamer ligt met 2 deuren.
De ruimte tussen de 2 deuren noemen we een sluis. Hier kleedt de verpleegkundige zich om in speciale kleding voordat ze bij uw kind naar binnen of naar buiten gaat. U kunt uw kind gewoon zonder speciale kleding bezoeken en vasthouden. U mag zelfs blijven slapen.