Herdenkingsmonument voor overleden kinderen

Ouders kiezen een bladvorm uit, maken dit persoonlijk en voegen dit toe aan het kunstwerk in de kapel. Tijdens een speciale bijeenkomst, mede vormgegeven door de ouders, wordt eenmaal per jaar één groot metalen blad toegevoegd aan het kunstwerk in de tuin, als symbool voor alle kinderen. De ouders nemen hun persoonlijke blad mee naar huis. Alle rituelen zoals toevoegen aan het kunstwerk binnen, het vormgeven van herdenkingsdienst, het samen naar buiten gaan en laten ‘groeien’ van het buitenkunstwerk maken deel uit van het monument. 

Over de kunstenaar

Irene Oostdam (1970) wil in haar beeldend werk en kunst- en educatieprojecten verhalen vertellen en verbeelden. Ze vindt het belangrijk om verdriet, machteloosheid, pijn en rouw op een verfrissende manier bespreekbaar te maken. Vaak met verhalen en nieuwe rituelen, soms met een aardige dosis humor en muziek. ‘De herinnering vieren’ is de rode draad in al haar werk. Ze wil bezoekers/deelnemers een podium geven hun eigen herinnering te vieren en stil te staan bij diegene die ze missen. Dit geeft ze steeds anders vorm. De ene keer door bezoekers van een tentoonstelling deel te laten nemen aan een kunstwerk. Tijdens een pop-up bij een Allerzielenviering liet ze bezoekers kennismaken met een vergankelijke vorm van ‘vereeuwigen’ middels het laten plaatsen van een tijdelijke herinneringstatoeage. In opdracht van een basisschool werkte Irene samen met leerlingen aan een kunstwerk ter nagedachtenis van een overleden klasgenootje.