Column Carolien Burghout: ‘Klein van stuk, sterk van geest'

Als zo’n acute situatie zich voordoet, gebruik ik richting mijn patiënten regelmatig de volgende beeldspraak: ‘Wanneer dit je overkomt, ga je op reis met de sneltrein. De weg die je zult afleggen is onzeker en niet altijd goed te voorspellen. Hoewel die trein je zo goed en veilig mogelijk op de eindbestemming probeert te brengen, is het niet zeker of dit ook gaat lukken. Die eindbestemming is uiteraard het genezen van de kanker. Maar om daar te komen dendert de trein in volle vaart vooruit. Er zijn geen haltes om uit te stappen, om de indrukken te laten indalen, om even op adem te komen. De trein moet verder om de eindbestemming in het zicht te houden. Het wisselen van spoor is regelmatig  nodig vanwege complicaties die er op treden. Genieten van het uitzicht is er ook niet echt bij. De behandeling zal veel van je vragen, je kunt er behoorlijk ziek van worden. Eenmaal aangekomen op de eindbestemming mag je uitstappen. De meeste treinreizigers zijn vermoeid en overdonderd van alles wat er gebeurd is.  Zodra je de trein verlaat komt er ruimte om alles wat is meegemaakt te verwerken.’ 

Als ik kennis met je maak, ben je net op de trein gestapt. De chemotherapie verdraag je goed en de onzekerheid die deze onverwachtse treinreis met zich meeneemt, laat je over je heen komen. Naarmate de behandeling vordert, mag ik je steeds wat beter leren kennen. Hoewel je klein van stuk bent, merk ik al snel dat je een krachtig dametje bent. Het leven is niet altijd mild voor je geweest, maar je hebt je staande weten te houden. Ook nu lukt dat je weer; de ziekte zet je niet centraal. Je blik is naar buiten gericht, je vindt het fijn om over de alledaagse dingen te praten. Je hebt dan ook genoeg te vertellen. Ik kijk er elke week naar uit om even een stukje met jouw trein mee te mogen rijden.. Tijdens mijn laatste “ritje” met is de eindbestemming bijna bereikt. Je mag binnenkort met ontslag. Het is tijd om uit de trein te stappen en letterlijk een frisse neus te halen. Je mag even op adem komen, alvorens je op een volgend perron een nieuwe trein instapt. Deze trein vertrekt vanuit het academisch ziekenhuis waar je zult worden opgenomen voor een stamceltransplantatie. Ik weet zeker dat de kracht die je als bagage meeneemt je ver zal brengen. Dat het jou gaat lukken om tijdens de reis het uitzicht in je op te nemen en de buitenwereld kunt blijven zien. Dat je kan meebewegen bij het wisselen naar een ander spoor. Al ben je klein van stuk, je krachtige geest zal je helpen gedurende deze ongewilde treinreis.