Column Carolien Burghout: 'Leven voorop'
Carolien Burghout is Verpleegkundig Specialist Hematologie en promovendus ‘Zorg in de laatste levensjaren’ in het Jeroen Bosch Ziekenhuis. In haar column krijg je een inkijkje in haar werk.
Translate instructions
If you wish to view the page on your phone or tablet, then the steps below may not work. Please switch to a desktop computer to translate this website. For translating the text, please follow this instruction:
1. Select the text you want to translate.
2. Choose ‘Vertalen’.

3. Select the language you prefer.

4. You can read and/or listen to the translated text (by Google).


Leven voorop
Ik heb haar zojuist verteld dat de bloeduitslagen niet goed zijn. De kanker laat weer van zich horen. Ze krijgt binnenkort de sleutel van haar nieuwe huis en is volop bezig met de inrichting ervan. Ze is helemaal niet bezig met ziek-zijn. Ze voelt zich zo goed de laatste maanden. Ze straalt dan ook zoveel positieve energie uit...
Een scan van het skelet is medisch gezien verstandig. Want als de kanker nieuwe activiteit laat zien in haar botten, dan is er reden om over een behandelplan na te denken. Is dat niet het geval, dan kan met behandeling nog even gewacht worden. ’Wat gebeurt er als ik het onderzoek nog 3 maanden uitstel?’ Ze kijkt me vragend aan. Tsja, dat is een lastige vraag. Het doel van het onderzoek is activiteit in de botten van de kanker vast te stellen en problemen zoals inzakking of dreigende breuken te voorkomen. Maar een medaille heeft altijd twee kanten. Ik leg haar uit dat de situatie nog steeds zo kan zijn zoals het nu is: zonder klachten of ziekteverschijnselen. Het kan ook zijn dat de kanker haar botten toch heeft aangetast en dat ze daar klachten van krijgt. Ik kijk haar aan en zie dat zij haar besluit heeft genomen. Ze vertelt me dat ze afziet van het onderzoek. Het past nu niet, ze beseft wat de consequenties hiervan zouden kunnen zijn, maar neemt weloverwogen het besluit om het leven nu voorop te stellen. Er is nu even geen plaats voor ziekte. Ze belooft me om bij verandering contact met mij op te nemen, zodat we samen opnieuw kunnen kijken wat nodig is.
Als verpleegkundig specialist voel ik me soms kwetsbaar in dit soort situaties. Wat als het niet goed gaat? Toch is dit besluit niet alleen iets van mij, maar ook van de patiënt. Het is een gedeeld besluit op basis van informatie over de verschillende mogelijkheden. Het besluit is passend bij wat voor déze patiënt in déze situatie er toe doet. De patiënt in de lead en niet het protocol. Dat is soms lastig, maar maakt wel dat zorg passend is. Tevreden sluit ik de dag af. Op naar morgen, weer een nieuwe dag met nieuwe uitdagingen.