Wat zijn de behandelingsmogelijkheden?
De infectie die de sepsis veroorzaakt kan zich op verschillende plaatsen in het lichaam bevinden: in de nieren en urinewegen, de longen, de huid en onderliggende weefsels en het buikvlies (bijvoorbeeld door een darmontsteking). Omdat een sepsis levensbedreigend is, start de intensivist (de arts op de Intensive Care) direct met de toediening van een antibioticum.
Als er bloeddrukdalingen optreden, wordt dit gecompenseerd door vocht toe te dienen via een infuus. Dit gebeurt soms met grote hoeveelheden, waardoor de patiënt dan flink kan opzwellen. Als het toedienen van vocht onvoldoende effect heeft, worden er medicijnen gegeven die de bloeddruk ondersteunen; de zogenaamde 'inotropica'.
Als de bloeddruk daalt heeft dit negatieve gevolgen voor de rest van de organen. De bloeddruk zorgt er immers voor dat al deze organen van voldoende bloed - en dus van zuurstof en voedingsstoffen - worden voorzien. De nieren zijn de eerste organen die onder een bloeddrukdaling gaan lijden. Soms ontstaat er (tijdelijke) schade aan de nieren. Hierdoor kan iemand niet meer goed plassen en dus zijn afvalstoffen niet goed kwijtraken. Dan moet de patiënt tijdelijk gedialyseerd worden om ervoor te zorgen dat het lichaam de afvalstoffen toch kwijtraakt.
Als er bloedvergiftiging is ontstaan door een longontsteking, kan de patiënt in ademnood raken en hierdoor niet meer in staat zijn zelfstandig voldoende zuurstof binnen te krijgen. Een patiënt kan dan ondersteuning nodig hebben of zelfs beademd moeten worden.
Wat is de prognose?
Een septische shock is een ernstig ziektebeeld met een kans op overlijden. De prognose wisselt sterk per patiënt en hangt samen met de ernst van de sepsis en de omvang van orgaanschade. Ook de leeftijd van de patiënt en de aanwezigheid van andere ziektes (met name hart- en longziektes) zijn van invloed op de mate van herstel. Hoe langer de sepsis en septische shock duurt, hoe langer de herstelperiode meestal is.
