Ataxie

Tijdens een gesprek met de neuroloog en een lichamelijk onderzoek kan al veel duidelijk worden. De klachten en de manier waarop de symptomen zich voordoen, geven vaak belangrijke aanwijzingen.

Soms is extra onderzoek nodig, maar niet iedereen heeft al deze onderzoeken nodig. Welke onderzoeken worden gedaan, hangt af van de vermoedelijke oorzaak van de ataxie. Mogelijke onderzoeken zijn:

• Bloedonderzoek: Om te zoeken naar tekorten (zoals vitamine B12) of afwijkingen in de werking van organen.
• Beeldvorming: Een MRI- of CT-scan kan afwijkingen in de hersenen of het ruggenmerg zichtbaar maken.
• Genetisch onderzoek: Als er een erfelijke vorm van ataxie wordt vermoed, kan de arts DNA-onderzoek laten doen.
• Lumbaalpunctie: Dit is een onderzoek waarbij hersenvocht wordt afgenomen om te kijken naar ontstekingen of infecties.
• Evenwichtstesten: Bijvoorbeeld om te beoordelen hoe de kleine hersenen functioneren.

Bij sommige patiënten kan de diagnose al tijdens de eerste afspraak worden gesteld, terwijl bij anderen meer onderzoek nodig is. Het behandelplan wordt afgestemd op de oorzaak van de ataxie en uw persoonlijke situatie.

Heeft u last van coördinatieproblemen of andere klachten die passen bij ataxie? Neem contact op met uw arts om dit te bespreken. Samen kijken we naar de beste stappen om uw klachten te begrijpen en, waar mogelijk, te behandelen.

Denkt u hierbij bijvoorbeeld aan het stoppen van een medicijn waarvan de ataxie een bijwerking is. Vaak is het niet mogelijk om de verschijnselen helemaal te genezen. De behandeling is dan gericht op onderdrukking van de klachten en bijkomende problemen.

De neuroloog kan u doorverwijzen naar zorgverleners zoals een fysiotherapeut en logopedist. Zij geven u training en adviezen, waardoor sommige gevolgen van ataxie kunnen worden aangepakt.

Afhankelijk van de ernst, de oorzaak en de bijkomende problemen kunnen ook andere specialisten betrokken worden bij uw behandeling. Bijvoorbeeld een uroloog, revalidatiearts of klinisch geneticus.